(قل ارایتکم ان اتکم عذاب الله بغته او جهره هل یهلک الا القوم الظالمون ):(بگو خبر دهید مرا، اگر عذاب الهی به طور ناگهانی و یا آشکار به شمابرسد، آیا جز گروه ستمکاران کسی هلاک می شود؟)،(جهر)یعنی ظهور تام وروشنی که جای تردید باقی نگذارد و(بغته )یعنی ظهور ناگهانی و غافلگیرانه که مجالی برای حذر نماند. این آیه شریفه متضمن حجتی است که علیه عموم ستمکاران اعلام خطرنموده و بیان می کند که عذاب خدا هرگز هدف را اشتباه نمی کند و ستمکاران رانابود می سازد و نیز بیان می کند که مشرکین همین ستمکارانند، چون ایشان ازدعوت الهی سرباز زده و آیات الهی را تکذیب کرده اند و عذاب ، رساندن مجرم به کیفر اوست ، البته کیفری که متناسب با جرم او باشد و بدیهی است که هیچ جرمی بدون ظلم واقع نمی شود و ظلم هم هلاکت را بدنبال دارد، پس عذاب الهی جز ستمکاران را هلاک نمی کند. [ نظرات / امتیازها ]

(آیه 47)- در این آیه به دنبال ذکر این سه نعمت بزرگ الهى (چشم و گوش و فهم) که سر چشمه تمام نعمتهاى دنیا و آخرت است اشاره به امکان سلب همه نعمتها بطور کلى کرده، مى‏گوید: «به آنها بگو: اگر عذاب خداوند ناگهانى و بدون مقدمه، و یا آشکارا و با مقدمه، به سراغ شما بیاید آیا جز ستمکاران نابود مى‏شوند»! (قُلْ أَ رَأَیْتَکُمْ إِنْ أَتاکُمْ عَذابُ اللَّهِ بَغْتَةً أَوْ جَهْرَةً هَلْ یُهْلَکُ إِلَّا الْقَوْمُ الظَّالِمُونَ).
منظور این است تنها کسى که قادر به انواع مجازات و گرفتن نعمتهاست خداست، و بتها هیچ نقشى در این میان ندارند.
بنابراین، دلیلى ندارد که به آنها پناه ببرید. [ نظرات / امتیازها ]

تفسیر کشاف
لما کانت البغتة أن یقع الأمر من غیر أن یشعر به تظهر أماراته ، قیل (بغتة أو جهرة) و عن الحسن : لیلا أو نهارا. و قرئ بغتة أو جهرة (هل یهلک ) أی ما یهلک هلاک تعذیب و سخط إلا الظالمون . و قرئ هل یهلک بفتح الیاء . [ نظرات / امتیازها ]

تفسیر نور
شاید مراد از «بغتة» به هنگام خواب در شب و مراد از «جهرة» به هنگام کار در روز باشد. مثل آیه‏ى «أتاها أمرنا لیلاً أونهاراً» <344> ، شاید مراد از «بغتة»، عذاب‏هاى بى‏مقدّمه باشد و مقصوداز «جهرة»، عذاب‏هایى که آثارش از روز اوّل آشکار شود، مثل ابرهاى خطرناک که بر سر قوم عاد فرود آمد. چنانکه در جاى دیگر مى‏خوانیم: «قالوا هذا عارض ممطرنا بل هو ما استعجلتم به ریح فیها عذاب ألیم» <345> سؤال: این آیه مى‏گوید: تنها ظالمین از عذاب الهى هلاک مى‏شوند، در آیه‏اى دیگر «و اتّقوا فتنة لا تصیبنّ الّذین ظلموا منکم خاصّة» <346> فراگیرى فتنه و شعله‏هاى عذاب نسبت به همه بیان شده و هشدار داده شده است، چگونه مفهوم این دو آیه قابل جمع است؟ پاسخ: در تفسیر کبیر فخررازى و مجمع‏البیان آمده است: هر فتنه‏اى هلاک نیست. در حوادث تلخ، آنچه به ظالمان مى‏رسد هلاکت و قهر است، و آنچه به مؤمنان مى‏رسد، آزمایش و رشد است. 1- پیامبر براى بیدارى وجدان‏ها، مأمور به سؤال وپرسش از آنان است. «قل أرایتکم» 2- از سرکشى خود و مهلت الهى مغرور نشوید، شاید عذاب خدا ناگهانى فرارسد. «بغتة» 3- وقتى عذاب خدا آید، هلاکت قطعى است، نه خودشان و نه دیگران قدرت دفاع ندارند. «عذاب اللَّه - یهلک» 4- کیفرهاى الهى، به خاطر ظلم مردم و عادلانه است. «یهلک... الظالمون» 5 - اعراض از دعوت انبیا، ظلم است. «هم یصدفون - الظالمون» [ نظرات / امتیازها ]

(آیه 47)- در این آیه به دنبال ذکر این سه نعمت بزرگ الهى (چشم و گوش و فهم) که سر چشمه تمام نعمتهاى دنیا و آخرت است اشاره به امکان سلب همه نعمتها بطور کلى کرده، مى‏گوید: «به آنها بگو: اگر عذاب خداوند ناگهانى و بدون مقدمه، و یا آشکارا و با مقدمه، به سراغ شما بیاید آیا جز ستمکاران نابود مى‏شوند»! (قُلْ أَ رَأَیْتَکُمْ إِنْ أَتاکُمْ عَذابُ اللَّهِ بَغْتَةً أَوْ جَهْرَةً هَلْ یُهْلَکُ إِلَّا الْقَوْمُ الظَّالِمُونَ).

منظور این است تنها کسى که قادر به انواع مجازات و گرفتن نعمتهاست خداست، و بتها هیچ نقشى در این میان ندارند.

بنابراین، دلیلى ندارد که به آنها پناه ببرید.

[ نظرات / امتیازها ]

شاید مراد از «بغتة» به هنگام خواب در شب و مراد از «جهرة» به هنگام کار در روز باشد. مثل آیه‏ى «أتاها أمرنا لیلاً أونهاراً» [344] ، شاید مراد از «بغتة»، عذاب‏هاى بى‏مقدّمه باشد و مقصوداز «جهرة»، عذاب‏هایى که آثارش از روز اوّل آشکار شود، مثل ابرهاى خطرناک که بر سر قوم عاد فرود آمد. چنانکه در جاى دیگر مى‏خوانیم: «قالوا هذا عارض ممطرنا بل هو ما استعجلتم به ریح فیها عذاب ألیم» [345]
سؤال: این آیه مى‏گوید: تنها ظالمین از عذاب الهى هلاک مى‏شوند، در آیه‏اى دیگر «و اتّقوا فتنة لا تصیبنّ الّذین ظلموا منکم خاصّة» [346] فراگیرى فتنه و شعله‏هاى عذاب نسبت به همه بیان شده و هشدار داده شده است، چگونه مفهوم این دو آیه قابل جمع است؟
پاسخ: در تفسیر کبیر فخررازى و مجمع‏البیان آمده است: هر فتنه‏اى هلاک نیست. در حوادث تلخ، آنچه به ظالمان مى‏رسد هلاکت و قهر است، و آنچه به مؤمنان مى‏رسد، آزمایش و رشد است.
344) یونس، 24 ؛ تفسیر روح‏المعانى.
345) احقاف، 24 ؛ تفسیر اطیب‏البیان.
346) انفال، 25.


پیام ها

1- پیامبر براى بیدارى وجدان‏ها، مأمور به سؤال وپرسش از آنان است. «قل أرایتکم»
2- از سرکشى خود و مهلت الهى مغرور نشوید، شاید عذاب خدا ناگهانى فرارسد. «بغتة»
3- وقتى عذاب خدا آید، هلاکت قطعى است، نه خودشان و نه دیگران قدرت دفاع ندارند. «عذاب اللَّه - یهلک»
4- کیفرهاى الهى، به خاطر ظلم مردم و عادلانه است. «یهلک... الظالمون»
5 - اعراض از دعوت انبیا، ظلم است. «هم یصدفون - الظالمون» [ نظرات / امتیازها ]

بعد از تصریف آیات و ظهور آن: قُلْ أَ رَأَیْتَکُمْ إِنْ أَتٰاکُمْ عَذٰابُ اَللّٰهِ :بگو اى کافران چه مى بینید و چه مى کنید اگر بیاید به شما عذاب الهى در دنیا بَغْتَةً أَوْ جَهْرَةً :ناگهان و بى مقدمه اى که شما را برآن آگاه کند، یا آشکارا و علانیه که علامت نزول آن ظاهر گردد یا «بغتة» آنست که شب فرود آید و «جهرة» آنکه در روز واقع شود عیاشى از حضرت صادق علیه السّلام: اخذ بنى امیّة بغتة و یؤخذ بنى العبّاس جهرة

هَلْ یُهْلَکُ إِلاَّ اَلْقَوْمُ اَلظّٰالِمُونَ :هلاک نشوند مگر قومى که مشرکانند (مراد بر هلاکت سخط و تعذیب است و لهذا صحیح است استثناء مفرغ از آن) و جایز است هلاکت مؤمن با اطفال مطلقا به شآمت کفار، چه هلاک آنها نه بر وجه سخط است، بلکه حکمت در هلاکت ایشان، رسیدن به درجۀ عظمى است که بدون هلاک از آن محرومند؛ و در حقیقت عذاب عذبست زیرا راحت ابدى را دریابد [ نظرات / امتیازها ]

قُلْ أَ رَأَیْتَکُمْ إِنْ أَتٰاکُمْ عَذٰابُ اَللّٰهِ بَغْتَةً أَوْ جَهْرَةً هَلْ یُهْلَکُ إِلاَّ اَلْقَوْمُ اَلظّٰالِمُونَ آیه تهدید است و بکافرین اعلان خطر مى دهد که پس ازآنکه در آیه بالا خبر داد که ما آیات را تفصیل دادیم و آنان را بامثال و نکاتى بقدر فراخور فهمشان یادآورى کردیم که دست از شرک بردارند و بدانند که این بتهائى را که پرستش مى کنند کارى از آنها ساخته نمى گردد و بااین حال از آیات ما اعراض مى کنید،اى رسول به اینها بگو شما در معرض غضب الهى واقع گردیده اید ممکن است بغتة یعنى دفعة بدون اطلاع شما یا جهرة خیلى واضح و جلىّ شما را عذاب بگیرد آیا در موقع نزول عذاب مستحق عذاب کى است،هلاک نمى گردند مگر ستمکاران یعنى اینهایند مستحق عذاب نه مؤمنین [ نظرات / امتیازها ]

قُلْ أَ رَأَیْتَکُمْ إِنْ أَتٰاکُمْ عَذٰابُ اَللّٰهِ بَغْتَةً أَوْ جَهْرَةً هَلْ یُهْلَکُ إِلاَّ اَلْقَوْمُ اَلظّٰالِمُونَ بار دیگر خداوند کافران را اندرز مى دهد و آنان را از عذابى مى ترساند که قادر به دفع آن

نمى باشند، خواه این عذاب ناگهانى و از جایى که آنان گمان ندارند بیاید، خواه آشکارا و از جایى که انتظار و آمادگى اش را دارند خدا براى دومین بار آنها را اندرز مى دهد و تهدید مى کند تا شاید پیش از آمدن عذاب، از آن بترسند و به هدایت راه یابند؛ لکن دل هایشان همچون سنگ سخت گردید و به حق و هدایت تمایل پیدا نکرد [ نظرات / امتیازها ]

عذاب ناگهانى آنست که بدون مقدمه و اماره باشد و عذاب آشکارا آنست که مقدمه و امارۀ داشته باشد که قبلا ارائه داده شود و چون امر بى مقدمه و بدون اماره مخفى است مقابل با آشکار قرار داده شده است و هلاکت بعذاب مخصوص به ستمکاران بنفس و غیر است و این دلیل است بر آنکه عذاب کننده عالم عادل حکیم مقتدر است و نباید از عذاب او مأمون بود و قمى ره فرموده این آیه نازل شد وقتى پیغمبر (ص) از مکه به مدینه هجرت فرمود چون اصحاب مبتلاى به سختى معیشت و مرض شدند و به آن حضرت شکایت نمودند یعنى نمى رسد شما را مگر تنگى معاش و مرض در دنیا و اما عذاب الیم مهلک مخصوص به ستمکاران است [ نظرات / امتیازها ]