46) آنان بدانند که رستاخیز نزدیک است . روزى که آن را ببینند ، گویى در قبرهایشان جز به اندازه عصرگاهِ روزى یا چاشتِ آن بیشتر نمانده اند .به نام خداونده بخشنده و مهربان
1) چهره در هم کشید و روى برتافت .2) بدان سبب که آن نابینا نزد او آمد .
3) تو چنین کردى در حالى که نمى دانى ، شاید او پند گیرد و کار شایسته کند و پاک گردد ،
4) یا هشیار شود و تذکر پیامبر براى او سودمند باشد و ایمان بیاورد .
5) امّا آن کس که توانگر است ،
6) تو به او روى مى آورى و به او مى پردازى ،
7) در حالى که بر تو گناهى نیست که او ایمان نیاوَرد و پاک نگردد .
8) و امّا آن کس که شتابان نزد تو آمد تا معارف دین را فرا گیرد و پاک گردد ،
9) در حالى که از خدا مى ترسید ،
10) تو از او روى مى گردانى و به دیگرى مى پردازى .
11) نه ، مبادا چنین کنى ، این قرآن پندى است .
12) پس هر که بخواهد ، آن را یاد کند و پند گیرد .
13) قرآن در صحیفه هایى ارجمند نوشته شده است;
14) صحیفه هایى بلندمرتبه که از هر باطل و بیهوده و تناقضى پاک گشته است .
15) با دست فرشتگانى به سوى پیامبر فرستاده شده است ،
16) فرشتگانى که بزرگوار و نیکوکارند .
17) مرگ بر این انسان کفرپیشه که چقدر حق پوش است و با این که آثار تدبیر خدا را در خود و جهان هستى مى نگرد باز هم ربوبیّت او را انکار مى کند .
18) او را از چه چیزى آفریده است که سزاوار طغیان باشد ؟
19) از نطفه اى ناچیز او را آفرید ، سپس او و کارهایش را تقدیر کرد .
20) آن گاه راه درست را براى او آسان ساخت .
21) سپس او را بمیرانْد و در گورش نهاد .
22) آن گاه چون بخواهد ، او را حیات مى بخشد و برمى انگیزد .
23) آیا او با دیدن این همه آثار قدرت الهى ، ربوبیت خدا را باور کرده است ؟ هرگز ، او هنوز آنچه را خدا به وى فرمان داده به جاى نیاورده است .
24) پس انسان باید براى درک ربوبیّت خدا به خوراکى اش بنگرد و در آن دقّت کند ،
25) که ما آب را به صورت باران چنان که باید فرو ریختیم ،
26) سپس زمین را با رویش گیاهان به خوبى شکافتیم ،
27) و دانه در آن رویاندیم ،
28) و درخت انگور و سبزى ،
29) و درخت زیتون و درخت خرما ،
30) و باغ هایى انبوه از درختان بزرگ ،
31) و میوه و چراگاه .
32) همه خوراکى ها را رویاندیم تا شما و دام هایتان را بهره مند سازیم .
33) این جهان سرانجام به آخرت خواهد پیوست; پس هنگامى که در صور دمیده شود و آن بانگ شدید کرکننده برآید ،
34) روزى که آدمى از برادرش مى گریزد ،
35) و از مادر و پدرش ،
36) و از همسر و پسرانش;
37) زیرا هر کسى از ایشان آن روز کارى دارد که او را کفایت مى کند و از پرداختن به دیگران باز مى دارد ،
38) آرى ، چون آن بانگ برآید و قیامت برپا گردد ، در آن روز چهره هایى تابانند ،
39)
40) و چهره هایى در آن روز بر آنها غبار غم و اندوه نشسته است .
41) و سیاهى و تیرگى آنها را فرا مى گیرد .
42) اینان همان کافرانِ بدکارِ گناه پیشه اند .