28) و به او گفتیم : به آنان اعلام کن که آب چشمه میان آنان و شتر سهمیه بندى شده است و براى هر سهمى از شُرب صاحب آن حاضر مى شود .29) پس ] از چندى [ رفیقشان را صدا کردند که شتر را از پاى درآورد; او هم پى کردن و کشتن شتر را برعهده گرفت و آن را پى کرد و کشت .
30) اینک بنگرید که عذاب من و هشدارهایم چگونه بود ؟
31) ما بانگى مهیب بر آنان فرستادیم و آنان همچون خار و خاشاکى که آغل داران براى دام هایشان جمع آورى مى کنند ، خشک و بى رمق شدند .
32) همانا ما قرآن را براى فراگیرى همگان آسان کردیم; پس آیا کسى هست که متذکّر شود و خدا را بشناسد و به صفات و افعال او پى ببرد ؟
33) قوم لوط نیز هشدارها را دروغ انگاشتند .
34) ما هم بر آنان بادى که سنگبارانشان مى کرد فرستادیم و تنها خاندان لوط بودند که آنان را در سحرگاهى ] با بیرون بردن از شهر [ نجات بخشیدیم .
35) تا بدین وسیله به آنان از جانب خود نعمتى بزرگ داده باشیم ، زیرا آنان از سپاسگزاران بودند و ما هر که را سپاسگزار باشد همین گونه پاداش مى دهیم .
36) بى گمان لوط قومش را از عذابى که ایشان را بدان گرفتیم ، بیم داده بود ، ولى آنان در هشدار و اخطار او تشکیک کرده به بحث و جدال پرداختند .
37) و از او خواستند تا مهمانانش را ( فرشتگانى که به صورت انسان ها نزد او بودند ) در اختیارشان نهد; ما هم چشمانشان را محو کردیم و فروغ از دیدگانشان گرفتیم ، پس ] گفتیم : [ عذاب مرا و آنچه شما را بدان هشدار دادم بچشید !
38) و همانا در سپیده دمى ، عذابى تخلّف ناپذیر به سراغشان آمد .
39) پس ] به آنان گفتیم : [ عذاب مرا و آنچه شما را بدان هشدار دادم بچشید !
40) همانا ما قرآن را براى فراگیرى همگان آسان کردیم; پس آیا کسى هست که متذکّر شود و خدا را بشناسد و به صفات و افعال او پى ببرد ؟
41) و قطعاً هشدارها به فرعونیان نیز رسید .
42) ولى آنان همه آیات ما را دروغ انگاشتند; ما هم آنان را به عذاب گرفتیم ، گرفتنِ شکست ناپذیرى مقتدر .
43) اى امّت محمّد ، آیا کافران شما ، از این امّت هایى که فرجام شومشان را یاد کردیم ، در برخوردارى از امکانات زندگى بهترند تا از کیفر ما در امان باشند ، یا در کتاب هاى آسمانى مصونیّت شما از عذاب الهى ثبت شده است اگرچه کفرپیشه و گنهکار باشید ؟
44) نه ، چنین نیست . آیا کفرپیشگان شما مى گویند : ما امّتى متحد و یکپارچه ایم و هر کس بخواهد به ما گزندى برساند ، از او انتقام مى گیریم ؟
45) به زودى آن امّت متحد در جنگ بدر مغلوب مى شوند و به میدان کارزار پشت مى کنند و مى گریزند .
46) و این پایان کیفرشان نیست ، بلکه وعده گاهشان رستاخیز است ، و رستاخیز از هر بلایى سخت تر و از هر ناگوارى تلخ تر است .
47) رستاخیز براى آنان سخت خواهد بود ، زیرا آنان مجرمند و مجرمان بهشت را نخواهند یافت و وارد آتشى برافروخته خواهند شد;
48) روزى که بر چهره هایشان در آتش کشیده مى شوند . آن روز به آنان گفته مى شود : بچشید گزندى را که از دوزخ به شما مى رسد !
49) این بدان جهت است که ما هر چیزى را به اندازه آفریده ایم و براى مجرمان چنین مقرر کرده ایم که از بهشت محروم باشند و به دوزخ درآیند .