1) طوفانی : جناب ابراهیمی، داور محترم، من با دقّت و مستند به ادله ی قرآنی نظرم را عرض کردم! و مضاف بر آن، مستندات بسیار دیگری هم برای تصدیق گفتارم از آیات قرآن می توان ارایه دهم؛ و لذا این که در پایان تذکّرتان فرموده اید که (دقت نمایید) امری لغو است! چراکه اگر مدّعی خلاف اظهاراتم هستید، ادله ی خود را ابراز بفرمایید!
لذا عنایت فرموده در تذکّرات خود از موضع تحکّمی و از بالا به پایین نظرات خود را مطرح نفرمایید! چراکه اگرچه شما داور این سایت تلقی شده اید، امّا در خاطر شریف مثبوت بفرمایید که اعضاء این سایت گاها دارای بیش از بیست سال سابقه ی تحقیق و پژوهش در مسایلی که ابراز می دارند بوده و لذا با وجود علم تحقیقی، سخنی را ابراز می دارند!
ابراهیمی (داور) : دقت فرمایید که بنده سخن شما را رد ننموده ام. بنده بیان کرده ام که سخن شما مربوط به موضوعی است که سوال و جواب به آن ارتباطی ندارد. سوال و جواب درباره انتخاب قومی توسط خداوند برای گسترش دینش است و این لزوما به معنای برتری تمامی افراد آن قوم نیست. سخن شما درباره برتری فردی است (که البته می توان به صورت جمعی نیز تعمیم داده شود).
سخن درباره انتخاب خدا است نه درباره صلاحیت بندگان.
از دقت شما متشکریم
2) علیخانی : موافقم با نظر آقای طوفانی.
3) طوفانی : در مورد برتری قومی که بحث کاملا منتفی است چرا که به هیچ صورت نمی توان برتری نژادی یک قوم را بر دیگری اثبات نمود!
4) طوفانی : با سلام

اساسا بنا به حکم صریح آیات قرآن در سوره ی البقره آیات 285 و 136 و نیز سوره ی آل عمران آیه ی 84 هیچ تفاوت و رجحانی میان انبیاء وجود ندارد و تمام آن ها بر حقّ و پیامبر خدواند یکتا هستند! بنابراین ورود در چنین تفکیکاتی، حاصلی جز تفرقه و دوری انسان ها از هم نخواهد داشت! و پر واضح است که قرآن بسیار از جدایی میان دل ها و عدم الفت میان انسان ها بیزار است!
در قرآن کریم تنها یک معیار برای بزرگداشت و قرب و منزلت انسان ها نزد خداوند ذکر شده است و آن هم «تقوی» می باشد؛ «انّ أکرمکم عند الله أتقاکم» (سوره ی الحجرات/آیه 13)
لذا صرف توسّل به این دین و یا آن دین موجبات برتری کس یا کسانی را بر دیگران موجب نمی شود!
از نخستین نبی تا ختم نبوّت، همگی یک دین واحد را تشکیل می دهند و همه یک چیز را می گفتند!
آنچه وزن انسان را در ترازوی حضرت حقّ سنگینی می بخشد؛ همانا اعمال صالح و پیروی از حقّ و تجلّی اخلاقیّات در رفتار و کردار آدمی است!
باید به هوش بود که شیطان هم به علّت تکبّر ورزیدن و خودبرتربینی از ساحت کبریایی حضرت حقّ اخراج شد! بنابراین باید توجّه داشت که شیطان که از اعظم فرشتگان بارگاه الهی بود به جهت گرفتار شدن در تکبرّ از قربت حضرت حقّ اخراج شد! مبادا ما هم با درافتادن در این مباحث به شکل دیگری بر آتش برتری جویی های بی پایه، از لقاء الله و همجواری با ذات پاک او بی نصیب افتیم!
حضرت الله، کریم است! ما هم سعی کنیم اندکی از کرامت او بیاموزیم و با دیگران از سر گذشت و رأفت و کرم رفتار کنیم. امیدوارم که همه ی انسان ها در خیل برگزیدگان حضرت حقّ قرار گیرند و به هم سلام بنوشانند.
ابراهیمی (داور) : سوال درباره برتری قومی است نه درباره برتری فردی و نیز درباره برتری نسبت به نزول دین و خلافت الهی در دنیا است نه برتری ایمانی و معنوی. (دقت نمایید)

1) طوفانی : جناب ابراهیمی، داور محترم، من با دقّت و مستند به ادله ی قرآنی نظرم را عرض کردم! و مضاف بر آن، مستندات بسیار دیگری هم برای تصدیق گفتارم از آیات قرآن می توان ارایه دهم؛ و لذا این که در پایان تذکّرتان فرموده اید که (دقت نمایید) امری لغو است! چراکه اگر مدّعی خلاف اظهاراتم هستید، ادله ی خود را ابراز بفرمایید!

ابراهیمی (داور) : دقت فرمایید که بنده سخن شما را رد ننموده ام. بنده بیان کرده ام که سخن شما مربوط به موضوعی است که سوال و جواب به آن ارتباطی ندارد.
از توجه شما سپاسگزاریم
2) طوفانی : جناب ابراهیمی، داور محترم، من با دقّت و مستند به ادله ی قرآنی نظرم را عرض کردم!
3) علیخانی : با نظر آقای طوفانی موافقم!
4) طوفانی : دقیقا من هم در مورد برتری بین ادیان از قرآن شاهد مثال آوردم! در قرآن هیچ دینی از دین دیگر برتر دانسته نشده است!
5) طوفانی : با سلام

اساسا بنا به حکم صریح آیات قرآن در سوره ی البقره آیات 285 و 136 و نیز سوره ی آل عمران آیه ی 84 هیچ تفاوت و رجحانی میان انبیاء وجود ندارد و تمام آن ها بر حقّ و پیامبر خدواند یکتا هستند! بنابراین ورود در چنین تفکیکاتی، حاصلی جز تفرقه و دوری انسان ها از هم چیزی نخواهد داشت! و پر واضح است که قرآن بسیار از جدایی میان دل ها و عدم الفت میان انسان ها بیزار است!
در قرآن کریم تنها یک معیار برای بزرگداشت و قرب و منزلت انسان ها نزد خداوند ذکر شده است و آن هم «تقوی» می باشد؛ «انّ أکرمکم عند الله أتقاکم» (سوره ی الحجرات/آیه 13)
لذا صرف توسّل به این دین و یا آن دین موجبات برتری کس یا کسانی را بر دیگران موجب نمی شود!
از نخستین نبی تا ختم نبوّت، همگی یک دین واحد را تشکیل می دهند و همه یک چیز را می گفتند! و آنچه وزن انسان را در ترازوی حضرت حقّ سنگینی می بخشد؛ همانا اعمال صالح و پیروی از حقّ و تجلّی اخلاقیّات در رفتار و کردار آدمی است!
باید به هوش بود که شیطان هم به علّت تکبّر ورزیدن و خودبرتربینی از ساحت کبریایی حضرت حقّ اخراج شد! بنابراین باید توجّه داشت که شیطان که از اعظم فرشتگان بارگاه الهی بود به جهت گرفتار شدن در تکبرّ از قربت حضرت حقّ اخراج شد! مبادا ما هم با درافتادن در این مباحث به شکل دیگری بر آتش برتری جویی های بی پایه، از لقاء الله و همجواری با ذات پاک او بی نصیب افتیم!
حضرت الله، کریم است! ما هم سعی کنیم اندکی از کرامت او بیاموزیم و با دیگران از سر گذشت و رأفت و کرم رفتار کنیم. امیدوارم که همه ی انسان ها در خیل برگزیدگان حضرت حقّ قرار گیرند و به هم سلام بنوشانند.
ابراهیمی (داور) : سوال مخاطب درباره برتری بین ادیان است نه برتری بین انسان ها. اگر سوال درباره برتری بین انسان ها بود، سخن شما سخن حقی است اما سوال درباره برتری بین ادیان است و پاسخ داور محترم بسیار کامل و حق است. (دقت نمایید)