1) غفاریان : یکی از مستحبات پس از دفن میّت، آب ریختن روی قبر است، بدین ترتیب که رو به قبله بایستی و از طرف سر میت دور تا دور قبر را آب بریزی و بقیة آب را به وسط قبر بریزی.(1) امام صادق(ع) فرمود:"تا وقتی که خاک های قبر بر اثر پاشیدن آب نم داشته باشد، عذاب از میّت برداشته می شود.(2) البته نمی توان چنین روایتی را قطعی و یقینی دانست.
در وسائل الشیعه در مورد آب پاشیدن روی قبر روایاتی نقل شده است که دلالت بر استحباب آن دارد، ولی از ظاهر روایات استفاده می شود که استحباب مربوط به موقعی است که میت را دفن کرده و پس از آن که قبر را از خاک پر کردند، روی آن آب بریزند. فقط از یک روایت استفاده می شود که امام رضا(ع) دستور داد روی قبر یونس بن یعقوب تا چهل ماه یا چهل روز آب بریزند.(3)
برخی از فقها آب پاشیدن روی قبر را مختصّ بعد از دفن نکرده اند، بلکه هر موقع که انسان موفق به زیارت اهل قبور شد، مستحب است روی قبر آب بپاشد.(4)
از ظاهر روایات بر می آید "آب پاشیدن روی قبر" بعد از دفن میت و تا مدتی مثلاً چهل روز یا چهل ماه مستحب است. نمی توان استحباب آن را بعد از گذشت این مدت استفاده کرد. البته در روایات برای این کار علت خاصی ذکر نشده است، اما شاید علّت آن باشد که خاک قبر در اثر پاشیدن آب سفت و محکم شود تا بدن میّت از دستبرد حیوانات مانند گورکن (کفتار) مصون بماند.
پی نوشت ها:
1. امام خمینی، تحریرالوسیله، ج 1، ص 91.
2. سفینه البحار، ج 2، ص 396، مادة قبر.
3. وسائل الشیعه، ج 2، ص 860؛ عروه الوثقی، ج 1، ص 442.
4. امام خمینی(ره)، تحریرالوسیله، ج 1، ص 91؛ شیخ عباس قمی، سفینه البحار، ج 2، مادة قبر.

1) غفاریان : آنچه در دین تحریم شده موسیقی غنایی است که مسلماً باعث کدورت روح و فساد می‏شود. چون مطرب بودن چنین آثاری را به دنبال دارد. و نهی در احادیث حتماً آثار خویش را دارد چنانکه فقر و نفاق و عدم اجابت دعا و فاجعه‏های ناراحت کننده و... را ذکر کرده‏اند.
پس موسیقی به طور کلّی نفی نمی‏شود. امّا می‏توانیم حرکتمان را از جایی دیگر شروع کنیم. یعنی هنگامی که برای صفای روح عبادات، اعمال صالح، توسّل و نجوی صمیمانه با خدا بستر اساسی اعتلای روحی است، دیگر موسیقی پایی توانا برای رفتن نیست. چنانکه وقتی انسان اتومبیل سریع و راحتی برای رسیدن، به مقصد دارد از یک خر لنگ استفاده نمی‏کند.