تاریخ نگارش : اول مهر 1390

دنیا رحمی برای تولد به آخرت است همانطوری که شکم مادر رحمی است برای تولد بدنیا
غلامرضا تاجری

دنیا رحمی برای تولد به آخرت است همانطوری که شکم مادر رحمی است برای تولد بدنیا
الددنیا،مزرعة الا خرة .در عالم رحم، بچه مراحل جنینی را طی می کند ومادر او با کاشتن غذای مقوی در شکمش و قرائت قران ویاد پروردگار در روحش سعی می کند بچه او سالم بدنیا بیاید . پس بهتر است ماهم برای آخرت اعمال صالح وتقوی بکاریم تا در عوالم متعدد پس از مرگ اولا کور محشور نشویم ثانیاً اعمال نیک کاشته شده خود را یکی یکی درو کنیم زیرا عمل را فقط در دنیا می توان کاشت وآخرت فقط موقع " درو " کردن است پس بنگرید آیا در دنیا می کاریم یا نه ؟! این مطلب مهم است که ما چقر زمان برای کاشتن داریم وآیا ما هر روز وهر لحظه از عمر گرانبها ی خود صرف کاشتن می کنیم یا عمر را به بطالت می گزرانیم با در نظر گرفتن این حقیقت که یک روز در دنیا هزار سال برای آخرت کاربرد ارتقائی دارد حضرت امیر به فجر میفرمایدای فجر تو کی طلوع کردی که علی خواب بود در قیامت بما می گویند بخوان وبالابرو وآن خواندن یکی خواندن نامه عمل است ودیگری خواندن آیاتی که به آن در دنیا عمل نموده ایم
 کلید واژه : دنیا ، آخرت ، برزخ ، بهشت ،جهنم
 ناشر : غلامرضا تاجری

اعوذ باالله من الشطان الرجیم بسم الله الرحمن الرحیم
دنیا رحمی است برای تولد به آخرت است همانطوری که شکم مادر رحمی برای تولد بدنیا است پس در این رحم دنیا قبل از مرگ باید برای خود جوارح رویت آخرتی بسازیم .رحم های دنیا وآخرت:ما از رحم مادر به رحم دنیا متولد شدیم وسپس از رحم دنیا به رحم های آخرت متولد خواهیم شد . اولین رحم آخرت عبارت است از رحم برزخ که مدتی درآن زندگی خواهیم نمود وسپس به رحم های آخرتی بعدی یعنی رحم جهنم و بعد به رحم بهشت متولد خواهیم شد اجمالاً می توان گفت عالم را چندین رحم است که انسان درآنها پرورش می یابد یکی از آنها رحم مادر است که جسم در آن ساخته و پرداخته می گردد رحم بعدی رحم دنیا است که روح در آن بتوسط عمل صالح وتقوی به تکامل میرسد وما برای مدتی در رحم دنیا اقامت می کنیم تا جوارح مربوط به آخرت را کسب نمائیم وپس از امتحاناتی چند به رحم برزخ متولد شویم که عوام آنرا مرگ می نامند .
در رحم مادر ما قادر بر درست کردن نفس و اعمال خویش نیستیم اما در رحم دنیا ما علاوه بر ارتقاء نفس خود می توانیم نفس خود را هم تربیت کنیم و نور و جوارح متناسب برای آخرت کسب کنیم شویم!
تا وقتی که در رحم مادر هستیم اعضا ما شبیه آن مادر می شود که در او پرورش یافته اییم
آنچه او می خورد ما هم می خوریم و آنچه او می نوشد ما هم می نوشیم!
تغذیه ما بستگی به غذای دارد که او میخورد خلق و خوی ما به همان غذایی
که می خورد شکل می گیرد {از باب پاکی و دارای طهارت بودن آن غذا}
از رحم مادر نوزاد بالقوه متولد می گردد {نوزادی که تمامی قوه ها در او نهفته تا به کمال برسد}
ولی از رحم دنیا آدم بالفعل متولد می گردد{ آدمی که خود را از امکانات توانستن کمال یافته و قوه های موجود در خود را عملی کرده یا خوب شده یا منحرف}
نوزاد وقتی به عالم دنیا پا می گذارد گریه و زاری می کند!
و وقتی از رحم طبیعت هم خارج می گردد باز هم گریه میکند!
تا وقتی که نوزاد در رحم مادر است انسان است و انسان بدنیا می آید ، اما وقتی که انسان به رحم طبیعت وارد شد بعضی با همان انسانیت از این رحم به برزخ منتقل و برخی با اشکالی همچون: گرگ٬ سگ٬ میمون٬ خرگوش و دیگر اشکال از این رحم طبیعت خارج می گردند!
حیات انسانی در قرآن تعبیر به حیات طیبه، یعنی حیات پاک و پاکیزه شده است و از آیات متعددی استفاده می شود که حیات طیبه رابطه ای مستقیم با اعمال انسان ها دارد. آیاتی از قبیل: ((ظهر الفساد فی البر و البحر بما کسبت ایدی الناس))" 1 " یا((ما اصابکم من مصیبه فبما کسبت ایدیکم))" 2 " و یا ((ان الله لا یغیر ما بقوم حتی یغیروا ما بانفسهم))" 3 " حاکی از همان مطلب است. آنچه را خداوند به بشر انعام کرده است سلب نمی کند مگر این که وضع انسان ها عوض شود، یعنی طاعتشان مبدل به معصیت بشود یا ایمانشان مبدل به کفر گردد. در هر حال اعمال انسان با سرنوشت دنیوی او مرتبط است.
رابطه عمل با آخرت :
از آیا قران هم چنین استفاده می شود که اعمال انسان با آخرت او هم رابطه مستقیمی دارد: ((یا ایها الذین آمنوا اتقوا الله و لتنظر نفس ما قدمت لغد و اتقوا الله))" 4 " در این آیه کلمه((اتقوا الله)) دوبار ذکر شده است. از ((اتقوا الله)) اول که بعد از ((ولتنظر)) آمده استفاده می شود مقتضای تقوا این است که برای آخرت پیشکش فرستاده می شود. لام ((ولتنظر)) لام امر است، یعنی شخص متقی باید ببیند که برای آخرتش چه می فرستد. معلوم می شود که تأمین عالم و حیات جاودانی آخرت، مرتبط با اعمال همین دنیای انسان است.
الددنیا،مزرعة الا خرت :تشبیه عالم آخرت و عالم دنیا به عالم دنیا و عالم رحم، تشبیه خوبی است. در عالم رحم، بچه مراحل جنینی را طی می کند. در آن جا اعضا و جوارحی پیدا می کند که اصلاً به دردش نمی خورد، مثلاً معده در همان رحم برایش درست می شود با این که معده در آن جا کارایی ندارد. تغذیه جنینی از راه معده نیست بلکه از راه ناف است، دهان و جهاز گوارش هم همین طور.بیشتر این اعضا و جوارحی که در رحم برای بچه درست می شود یا آن جا اصلاً به دردش نمی خورد و یا استفاده بسیار کمی از آنها می کند. دست،پا،چشم،گوش و... اعضایی است که در رحم برای او استفاده ای ندارد، لکن هر چه که آن جا درست شود چنانچه سالم باشد در این جا یعنی عالم دنیا به دردش می خورد. اگر عضوی سالم باشد، دیگر در این دنیا علاج پذیر نیست، مثلاً کسی که در بدو تولد کور یا کر باشد تا آخر عمر همان طور می ماند. پس بهتر است برای آخرت اعمال صالح وتقوی بکاریم تا در عوالم متعدد پس از مرگ اولا کور محشور نشویم ثانیاً اعمال نیک کاشته شده خود را یکی یکی درو کنیم زیرا عمل را فقط در دنیا می توان کاشت وآخرت فقط موقع " درو " کردن است پس بنگرید آیا در دنیا می کاریم یا نه ؟! این مطلب مهم است که ما چقر زمان برای کاشتن داریم وآیا ما هر روز وهر لحظه از عمر گرانبها ی خود صرف کاشتن می کنیم یا عمر را به بطالت می گزرانیم با در نظر گرفتن این حقیقت که یک روز در دنیا هزار سال برای آخرت کاربرد ارتقائی دارد حضرت امیر(ع) به فجر میفرمایدای فجر تو کی طلوع کردی که علی خواب بود در قیامت بما می گویند بخوان وبالابرو وآن خواندن یکی خواندن نامه عمل است ودیگری خواندن آیاتی که به آن در دنیا عمل نموده ایم