تاریخ نگارش : يازدهم بهمن 1394
حفظ آبروی مومن
محسن طبشی
در مورد اتهاماتی که به سادگی به افراد میزنیم و راحت از کنار آن میگذریم
حفظ آبروی مردم ، از ارزش والایی در پیشگاه الهی برخوردار است. و ارزش والای انسان و آبرو و حیثیت او بواسطه کرامت انسانی است که خداوند به او عطا کرده است چنانچه میفرماید “لقد کرمنا بنی آدم”(اسرا/70) از این رو تعدی به آبروی دیگران جزء گناهان کبیره و پایمال کردن کرامت انسانی افراد محسوب شده و از طرف خداوند وعده عقوبت داده شده است و اساس تربیت و فرهنگ اسلامی حفظ ارزشهای انسانی و احترام به حقوق انسانهاست. در روایت است که پیامبر به کعبه نگاه کردند وفرمودند: ( ای کعبه! خوشا به حال تو، خداوند چقدر تورا بزرگ و حرمتت را گرامی داشته است! به خدا قسم حرمت مومن از تو بیشتر است، زیرا خداوند تنها یک چیز را از تو حرام کرده، ولی ازمومن سه چیز راحرام کرده است: مال، جان وآبرو تا کسی به او گمان بد نبرد ) و چون در قرآن خداوند در سوره نساء آیه 94 میفرماید "...وَلاَ تَقُولُواْ لِمَنْ أَلْقَى إِلَیْکُمُ السَّلاَمَ لَسْتَ مُؤْمِنًا..."و به کسى که نزد شما [اظهار] اسلام مىکند مگویید تو مؤمن نیستى... مسلم است که بر مبنای این آیه کلیه مردم مومن هستند مگر آنکه عکسش ثابت شود بنا براین حدیث نبوی در واقع کلیه آحاد مردم را در بر میگیرد و اخلاق نیز بر این امر تاییدی آشکار دارد .
خوشبختانه در جامعه ما در یک نگاه عمومی احترام به مال مردم از اصول اخلاقی و هویتی جامعه بوده و تجاوز به مال مردم و دزدی امری مزمت شده و موستوجب مجازات شناخته شده و همچنین ریختن خون انسانها نیز پذیرفته نبوده و قانون و عرف جامعه به شدت با آن برخورد میکند اما جای بسی تاسف است که در مورد سوم یعنی آبروی مردم جامعه دچار بیتفاوتی مزمن شده است و هر از گاهی به راحتی به افراد تهمت زده میشود و باآبروی آنها بازی میشود و بعد هم جامعه به سادگی از کنار آن عبور میکند و منتظر موارد بعدی میشود. در سالهای اخیر کم نخواندیم و کم نشنیدیم که تهمتهای بی پایه بسیاری به افراد مختلف زده شد و در بعضی از سایتهای خبری از دو حرف اول اسم افراد نام برده میشود و در سایتهای دیگر بی پروا نام و نشان این افراد عنوان میشود. حتی بعضی از افراد پا رافراتر گذشته و از قصور قوه قضاییه در عدم به زندان انداختن این افراد گله گزاری میکنند و این امر عموما در حد تهمت و اتهام باقی میماند و جز مسموم کردن ذهن مردم و ایجاد شائبه دست آوردی برای جامعه در بر ندارد. و متاسفاته افراد مفتری نیز به پای میز محاکمه کشانده نمیشوند و این بی تردید به خاطر نبود شاکی خصوصی و عدم پیگیری آبرو باخته ها بوده است .
تعجب آنجاست که بعضی از افراد مطرح جامعه نیز بعضا در این وادی قلمفرسایی میکنند و بی آنکه متوجه عواقب وخیم دنیایی و اخروی آن شوند آبروی افراد را خواسته یا نا خواسته هدف تهمت و افترا قرار داده و بی هیچ دست آوردی از کنار آن میگذرند و انگار نه انگار چه بر سر افراد میآید. خداوند در قرآن کریم انگشت شمار قسم" تالله" را عنوان کرده است و جالب آن که یکی از این موارد در مورد تهمت زدن به دیگران است که میفرماید ای پیامبر به اسم جلاله خود سوگند میخورم که هرکس تهمتی بزند در روز قیامت از او خواهم پرسید که بر چه مبنا و با چه مدارکی این تهمت را زده است "...تَاللّهِ لَتُسْأَلُنَّ عَمَّا کُنتُمْ تَفْتَرُونَ" سوره نحل آیه 56 . اکنون این سوال مطرح میشود در حالتی که سوء استفاده فرد یا گروهی محرز و آشکار گردید وظیفه فرد یا افراد مطلع چیست آیا باید در باره آن سکوت کرد یا به بهانه حفظ آبروی افراد آنرا کتمان کرد؟ خداوند در کتاب آسمانی و بی بدیل قرآن کریم در سوره نساء آیه83 راه کار اجرایی این گونه موارد را اینگونه بیان میدارد " وَإِذَا جَاءهُمْ أَمْرٌ مِّنَ الأَمْنِ أَوِ الْخَوْفِ أَذَاعُواْ بِهِ وَلَوْ رَدُّوهُ إِلَى الرَّسُولِ وَإِلَى أُوْلِی الأَمْرِ مِنْهُمْ لَعَلِمَهُ الَّذِینَ یَسْتَنبِطُونَهُ مِنْهُمْ ..." و چون خبرى [حاکى] از ایمنى یا وحشت به آنان برسد انتشارش دهند و اگر آن را به پیامبر و اولیاى امر خود ارجاع کنند قطعا از میان آنان کسانىاند که [مىتوانند درست و نادرست] آن را دریابند
این آیه صریحا به مردم گوشزد مینماید که در صورت آگاهی از امری که در جامعه تاثیر گزار خواهد بود خواه مثبت و خواه منفی آنرا با صاحبان خرد و مدیران و مسئولین جامعه خود مطرح نمایند که پس از تحقیق و تفحص لازم و آگاهی از صحت و ثقم موضوع آنرا به اطلاع عموم برسانند لذا لازم است با استفاده از آیات جانبخش قرآن و بکارگیری آن در تمامی ابعاد زندگی فردی و اجتماعی نسبت به رفتار و گفتار خویش مراقبت لازم را انجام دهیم و بدانیم هر شهادتی که بدهیم و هر مطلبی که عنوان کنیم در کتاب اعمال ما ثبت خواهد شد و باید پاسخگوی آن در فردای قیامت باشیم " ... سَتُکْتَبُ شَهَادَتُهُمْ وَیُسْأَلُونَ" سوره زخرف آیه 19
آبروی انسان سرمایه ای است که سالها با رنج و مشقت و خون دل خوردن بدست میآورد و به راحتی با یک کلمه یا یک مقاله یا یک تهمت بر باد میرود و زخمی عمیق در دل و جان انسان به جا میگذارد.در جامعه ما اکثرا برای برخوردهای کوچک با یکدیگر عذر خواهی میکنیم ولی به راحتی با آبروی دیگران در سطح وسیع بازی کرده و بروی خود نیز نمی آوریم امیدواریم این امر در جامعه به گونه ای تبیین شود که اگر موضوعی قرار است مطرح شود اولا در مورد صحت و ثقم آن بررسی شود و در صورت بروز خطا در اطلاع رسانی و در خطر بودن آبروی افراد به خاطر حفظ آخرت و همچنین موقعیت اجتماعی و احترام به ارزشهای شخصیتی خود از یک سو و همچنین به خاطر اعاده حیثیت و حفظ آبروی افراد از سوی دیگر شهامت بخرج داده و عذر خواهی کنند که بی شک رضایت حق تعالی و مردم عزیز در آن خواهد بود ” فَمَن تَابَ مِن بَعْدِ ظُلْمِهِ وَأَصْلَحَ فَإِنَّ اللّهَ یَتُوبُ عَلَیْهِ إِنَّ اللّهَ غَفُورٌ رَّحِیمٌ" مائده 39 پس هر که بعد از ستمکردنش توبه کند و به صلاح آید خدا توبه او را مىپذیرد که خدا آمرزنده مهربان است .
نظری ثبت نشده است.
نظر شما ثبت شد و بعد از تائید داوران بر روی سایت قرار می گیرد.