بشارت تولد زینب و گریه علی (ع)

تاریخ نگارش : دهم فروردين 1391

بشارت تولد زینب و گریه علی (ع)
حاجیه تقی زاده فانید

هر پدری را بشارت به ولادت فرزند دادند ، شاد و خرّم گردید ، جز علی بن ابی طالب (ع) که ولادت هریک از اولاد او سبب حزن او گردید.
در روایت است که چون حضرت زینب متولد شد، امیرالمومنین (ع) متوجه به حجره طاهره گردید، در آن وقت حسین (ع) به استقبال پدر شتافت و عرض کرد: ای پدربزرگوار! همانا خدای کردگار خواهری به من عطا فرموده.

امیرالمومنین (ع) از شنیدن این سخن بی اختیار اشک از دیده های مبارک به رخسار همایونش جاری شد. چون حسین (ع) این حال را از پدر بزرگوارش مشاهده نمود افسرده خاطر گشت. چه، آمد پدر را بشارت دهد، بشارت مبدّل به مصیبت و سبب حزن و اندوه پدر گردید، دل مبارکش به درد آمد و اشک از دیده مبارکش بر رخسارش جاری گشت و عرض کرد: (( بابا فدایت شوم، من شما را بشارت آوردم شما گریه می کنید، سبب چیست و این گریه بر کیست؟))
علی (ع) حسینش را در بر گرفت و نوازش نمود و فرمود: (( نور دیده! زود باشد که سرّ این گریه آشکار و اثرش نمودار شود.)) که اشاره به واقعه کربلا می کند. همین بشارت را سلمان به پیغمبر داد و آن حضرت هم منقلب گردید.

چنان که در بعض کتب است که حضرت رسالت در مسجد تشریف داشت آن وقت سلمان شرفیاب خدمت گردید و ان سرور را به ولادت آن مظلومه بشارت داد و تهنیت گفت. آن حضرت بگریست و فرمود: (( ای سلمان ! جبرییل از جانب خداوند جلیل خبر آورد که این مولود گرامی مصیبتش غیر معدود باشد تا به آلام کربلا مبتلا شود، الخ)). 1

نامگذاری زینب از طرف خداوند

هنگامی که زینب (س) متولد شد، مادرش حضرت زهرا(س) او را نزد پدرش امیرالمومنین(ع) آورده و گفت: این نوزاد را نامگذاری کنید!
حضرت فرمود: من از رسول خدا جلو نمی افتم .

در این ایّام حضرت رسول اکرم (ص) در مسافرت بود. پس از مراجعت از سفر، امیرالمومنین علی(ع) به آن حضرت عرض کرد: نامی را برای نوزاد انتخاب کنید.
رسول خدا فرمود: من بر پروردگارم سبقت نمی گیرم.

در این هنگام جبرییل فرود آمده و سلام خداوند را بر پیامبر (ص) ابلاغ کرده و گفت:

نام این نوزاد را زینب بگذارید! خداوند بزرگ این نام را برای او برگزیده است.

بعد مصایب و مشکلاتی را که بر آن حضرت وارد خواهد شد ، بازگو کرد.

پیامبر اکرم (ص) گریست و فرمود: هرکس بر این دختر بگرید، همانند کسی است که بر برادرش حسن و حسین گریسته باشد.2

1.ناسخ التواریخ، حضرت زینب کبری(س)، ج1، ص 45و 46
2. فاطمه زهرا (س) شادمانی دل پیامبر، ص 854