بیان آیات 55 تا 60: بعد از آنکه داستان موسى (علیه‌السلام) و ارسال به حق او را به سوى فرعون و قومش بیان کرد، و نیز مجادله به باطل آل فرعون در آیات خدا را، و نیرنگ بازیهایشان را خاطرنشان ساخت، و نیز بیان کرد که چگونه خداى تعالى پیامبر خود را یارى کرد و کید آنان را باطل ساخت، و در آخر به مال کار آنان، یعنى بى‏ثمر شدن تلاشهایشان و عاقبت شرشان اشاره نمود، اینک در این آیات به عنوان فروع و نتیجه آن بیانات، پیامبر گرامى خود را دستور مى‏دهد که صبر پیشه خود کند، و هشدار مى‏دهد که وعده خدا به نصرت او حق، و نیرنگ‏ها و جدال به باطل مردم و استکبارشان از قبول دعوت او به زودى باطل گشته، تمامى تلاشهایشان جز علیه خودشان، نتیجه نمى‏دهد. بنابراین، کفار نمى‏توانند خدا را عاجز سازند. و به زودى قیامت موعود بپا گشته، با ذلت و خوارى بدرون جهنم در مى‏آیند. [ نظرات / امتیازها ]

حرف «فا» که بر سر این جمله در آمده، جمله را فرع و نتیجه بیان قبلى مى‏سازد، که دستور مى‏داد مردم از راه سیر در زمین عبرت بگیرند، و مى‏فرمود: «أَ وَ لَمْ یَسِیرُوا فِی الْأَرْضِ فَیَنْظُرُوا کَیْفَ کانَ عاقِبَةُ الَّذِینَ کانُوا مِنْ قَبْلِهِمْ» (غافر/21) و نیز براى تایید آن دستور، داستان موسى و مال امر مستکبرینى که با باطل به جنگ حق مى‏آمدند، و خدا حق و اهل حق را یارى کرد، بیان مى‏فرمود.
و معناى آیه این است که: وقتى مطلب از این قرار است، پس تو باید در مقابل آزار مشرکین و مجادله آنان به باطل صبر کنى که وعده خدا حق است، و به زودى به آن وفا مى‏کند. [ نظرات / امتیازها ]